Gavalohori is ongeveer 2 kilometers landinwaarts van Almyrida en 3 km van Vamos. Gavalohori is een groot oud dorp en is officieel beschermd door zijn lange historie en belangrijke omgeving.
Er zijn 600 permanente bewoners in Gavalohori welke -door zijn grootte- een levendig dorp met het hele jaar door voorzieningen is.
De geschiedenis vertelt ons dat het is genoemd naar een Byzantijnse familie Gavalodon die hier leefde rond 1200AD! Er zijn nog steeds gebouwen uit die tijd en van de Venetiaanse en Turkse bezettingen die volgden. Voorwerpen van deze tijden en vroege Minoan en Neolitischte tijden zijn te bezichtigen in het Historische museum in een straatje vanuit het plein.
Gavalohori ligt in een kleine vallei omringd door heuvels die begroeid zijn met naaldbomen. Rijdend vanaf Almyrida het dorp in herinnert het me altijd aan het Oostenrijkse Tirool- special als er sneeuw op de boomtoppen liggen.
Het dorpsplein is nooit leeg! Je kunt er zitten bij Monica's kafeneon/taverne (dat eigenlijk Gavalianos heet) naast het oorlogsmonument, drinkend van een drankje in de schaduw van de overhangende bomen/druiven en kijkend hoe de wereld voorbij gaat. U kunt lunchen aan de achterkant of teruggaan in de avond als u meer tijd heeft en het geweldige eten proberen dat u besteld van een schoolbord wat naar uw tafel gebracht wordt. De dorpsbewoners zullen er naast u zitten, zeker in de avond. De tuin aan de achterkant waar de meeste avondmaaltijden geserveerd worden is omsloten en een erg goede plek om te ontspannen met goed Grieks eten.
Tegenover het kafenion is er een vrouwencoöperatie die lokaal handwerk verkoopt - aardewerk, kantwerk, kruiden, honing en meer.
Aan de zijkant van het plein op weg naar het museum is er nog een kleinere, misschien meer authentieke taverna / kafenion die zeker een bezoek waard is. Net als Gavalianos heeft moeder een grote inbreng in het koken. Dat gezegd zijnde, ik kan me herinneren dat ik op een winterse avond belde en een paar langzaam geroosterde lamsschouder geserveerd kreeg met aardappelen uit de oven. Dit was gekookt door het vlees eenvoudig aan een haak voor het houtvuur te hangen en het daar achter te laten, af en toe draaiend. Een gewoon heerlijke maaltijd. In de zomer is het een beetje drukker en hebben mensen minder tijd, dus er is een traditionele barbecue buiten - alsook de moeder en de vrouw in de keuken.
Er zijn een aantal andere taverna's in Gavalohori, je zult nooit een slechte maaltijd hebben.
Het is een levend dorp, dus er is ook een bakker, een paar cafés, een souvlaki-winkel, een banketbakker en een paar kleine supermarkten. Er wonen een aantal Noord-Europeanen in Gavalohori. Sommigen wonen aan de hogere rand van het dorp met uitzicht over de baai van Souda en de bergen, anderen wonen in de stenen renovaties in het dorp. Bijna allemaal hebben ze geprobeerd te integreren en deel uit te maken van deze geweldige kleine gemeenschap.
De feesten in Gavalohori met Pasen en de andere festivals zijn niet te missen. Vuurwerk, geweervuur, wijn, eten en muziek - het komt er allemaal. Om middernacht op Paaszaterdag komen de gelovigen uit de kerk met kaarsen aangestoken met de 'heilige vlam'. Ze noemen 'Christos Anesti' (Christus is opgestaan). Om middernacht wordt een vreugdevuur aangestoken door de vlammen van de kaarsen - door 'de gelovigen' vanuit de kerk naar buiten gebracht.
Dan, terwijl de vlammen opkomen, verbranden ze de beeltenis van Judas Escariot die bovenop het vuur zit. Nu beginnen de feesten!
Ten slotte is het onmogelijk om Gavalohori te noemen zonder het enorme aantal kerken te erkennen die een permanente bevolking van 600 mensen bedienen!
De grotere en sommige van de kleinere zijn prachtig - wandel rond wanneer u Gavalohori bezoekt. Er zijn ook kleine ‘familiekerken', zoals in veel Kretenzische dorpen. Dit zijn kleine kerken gebouwd door één persoon om hun geloof in God te tonen. De bredere familie (tweede neven en nichten worden op Kreta als zeer dichtbij beschouwd) zal de kerk gebruiken voor bruiloften, doopfeesten en begrafenissen.
